دکتر صادقی روان پزشک

– نزدیک دو سال است که من بیماری اضطراب دارم . وقتی هم که اضطراب می گیرم فکر من مشغول می شود . آیا می توانم روزه بگیرم یا خیر؟ در ضمن الان دو سال است که دارو مصرف می کنم . البته خیلی بهتر شده ام . در سال قبل هم روزه گرفتم و مشکلی نداشتم .
پاسخ – این خانم مصداق صحبت های ما است . موارد اضطراب ، جزو مشکلات خفیف روان پزشکی است . ایشان تحت درمان بوده ، دو سال است که دارو می خورند و بیماری ایشان کنترل شده است . ما توصیه می کنیم که از کلمه ی دیوانه استفاده نکنند. چون یک انگ و بار منفی در افراد دارد . همیشه هم توصیه کرده ایم که در فیلم ها و سریال ها از اینگونه کلمات استفاده نشود . اینکه نگران هستند که بیماری ایشان به یک فرم شدیدتری از بیماری های اعصاب و روان تبدیل شود، نشان از یک نوع اضطراب دارد . ولی علم و تجربه نشان داده که این افراد اتفاقاً بسیار دقیق ، محتاط و منظم بوده و هیچگاه تشدید بیماری در ایشان رخ نمی دهد . همیشه هم باید به خود متذکر شوند که من از این فکر ها زیاد می کنم اما هیچکدام از این اتفاقات و دلشوره هایی که برای خود و دیگران و همینطور دنیا متصور بودم اتفاق نیفتاده و اینها همه نگرانی های من است تا واقعیت های بیرونی . خوشبختانه بیماری ایشان در حال کنترل است . و در گذشته نیز توانسته اند روزه داری کنند .بنابراین امسال هم به نظر نمی آید که منعی برای روزه داری داشته باشند . ایشان از دسته بیمارانی هستند که اولاً به این خاطر که بیماری ایشان خفیف است ، دوماً چون بیماری کاملاً با درمان کنترل شده و سوماً سابقه ی قبلی نشان می دهد که ایشان در روزه داری موفق بوده اند و مشکلی هم پیش نیامده ، در مجموع به نظر می آید که امسال هم می توانند این یک ماه را روزه بگیرند و مشکل خاصی هم برایشان پیش نیاید. البته اینکه پرسیدند تا چه زمانی درمان می شوند باید گفت که بیماری های اعصاب و روان خیلی شبیه دیگر بیماری های بشر هستند . در تقسیم بندی کلی ما دو دسته بیماری داریم. یکی بیماری هایی که خوب می شوند و علاج پیدا می کنند . مشخصه ی آن بیماری های عفونی است . بیماری هایی مانند سرماخوردگی ، تب مالت ، حصبه وسل ، که یک دوره ای داشته و بعد ازآن با درمان، میکروب از بدن خارج شده و فرد بهبودی پیدا می کند . دسته ی دیگر بیماری هایی هستند که نیاز به جراحی دارند. مثلاً اگر فرد دچار آپاندیسیت یا مشکل کیسه ی صفرا شود ، جراح آن عضو را بر می دارد و مشکل حل میشود . ولی اکثر بیماری های بشر طولانی مدت است . یعنی فرد باید مدتی با آنها کنار بیاید. مثلاً من سال ها است که از عینک استفاده می کنم . نمره ی آن نیز گاهی اوقات کم و زیاد می شود . دید من نیز با شما که عینک استفاده نمی کنید مسلماً متفاوت است . یعنی یک مقدار نواقصی دارد اما راضی هستم و مشکلی هم ندارم . یا مثلاً فردی که دچار بیماری فشار خون است و یا مبتلا به دیابت است . این افراد باید به طور طولانی مدت از داروی خود استفاده کنند . بیماری های اعصاب و روان نیز معمولاً به یک مقدار زمان نیاز دارد . بیمار نباید عجله کند ، کم کم بهبودی پیدا خواهد کرد . شاید لازم باشد که بیمار مدت طولانی تری درمان را ادامه دهد . مهم این است که کیفیت زندگی بیمار خوب باشد . از زندگی خود لذت ببرد و راضی باشد . بتواند کار خود را خوب انجام دهد . روابط او با دیگران خوب باشد و بقیه نیز از رفتار او راضی باشند . اینها معیارهای سلامتی است و شاید به قیمت این باشد که مدتی بیمار به صورت منظم دارو مصرف کند