مهار فیزیکی بیمار روانی

مهار فیزیکی بیمار روانی

بعضی اوقات لازم است برای جلوگیری از آسیب بخود یا دیگران وارزیابی کافی، دست وپای بیمار را ببندیم

. این امربخصوص درمواقعی که بیمار شدیدا"تحریک پذیر بوده ویا دارای افکار تهاجمی یا خودکشی می باشد ،ضرورت می یابد.

برای بستن بیمارحضور تیم آماده ضروریست.

تعداد افراد همکاری کننده در این امر باید حداقل 4 یا ترجیحا" 5 نفر باشد ودرصورت نیاز از سایرین نیز کمک میگیریم ودچار غرور نمیشویم.

بسته شدن بیمار باید با نظارت سرپرستاریا مسئول شیفت باشدتا از سلامت کار وبیمار مطمئن گردد.

سالمترین ومطمئن ترین نوع مهار، استفاده از بندهای چرمی نسبتا"پهن برای چهاراندام است.بهتر است بیمار را روی تخت خوابانده یک دست در یکطرف ودست دیگر بالای سر با بند مهارگردد وپاها را  ازهم باز کرده وهریک جداگانه بسته شود. سر اندکی بالاتر از بدن قرار گیرد تا خطر آسپیراسیون وهمچنین احساس آسیب پذیری ونگرانی بیمار کاهش یابد.علت بسته شدن دست وپای بیمار را بعداز مهار باید برای او به آرامی توضیح داد تااز ترسش کاسته شود واحساس نکند که این امر جنبهء تنبیهی یا خصمانه دارد.

.نحوه بسته شدن باید طوری باشد که به عروق واعصاب بیمار صدمه ای وارد نشودبه شکلی که در صورت لزوم بتوان مایعات وریدی را به او تزریق کرد.بندها باید بطور منظم کنترل شوند تا اختلال در جریان خون بیمار ایجاد نشود واگردیگر نیازی به مهار بیمار نباشد دراولین فرصت ممکن، بندها باز شوند.بندها بدون نظارت درمانگر یا سرپرستار نباید از دست وپای بیمار باز شود. مهار فیزیکی باید با دستور کتبی پزشک باشد.

استفاده از دارو برای آرام سازی سریع:

دربخش  جهت آرام سازی بیمار از آمپول هالوپریدول وکلرپرومازین بصورت تزریق عضلانی طبق دستورپزشک استفاده میکنند.لزومی ندارد که باهرتزریق هالوپریدول ، از بی پریدین هم استفاده شود چون عوارض آنتی کلینرژیک  دارد وفقط در صورت نیاز (PRN)مورد مصرف قرارگیرد.

کلرپرومازین درزمره داروهای آنتی سایکوتیک باقدرت اثر کم است.عوارض اکستراپیرامیدال ناچیزی دارد ودر بیمارانی که به عوارض اکستراپیرامیدال داروها حساسند، داروی مناسبی میباشد.تزریق عضلانی کلرپرومازین به خاطر حجم زیاد آمپول معمولا دردناک است وبخصوص مواقعی که تزریقات مکرر لازم است ؛ برای بیمار ناراحت کننده میباشد.

توجه: کلرپرومازین در افراد مسن (موجب گیجی وکاهش هوشیاری میشود وسقوط وضربه به سر محتمل است )ونیز برای  بیماران باسابقه بیماری قلبی وصرع .(زیرا آستانه تشنج را پائین می آورد ) وآنهائی که احتمال ضایعه مغزی دارند وکسانی که فشار خونشان پائین است داروی مناسبی نیست.

باتوجه به اثرات کاهش دهندگی فشارخون  داروی کلرپرومازین،  قبل از تجویز باید فشار خون بیمار اندازه گیری شودودر صورت پائین بودن فشار خون از این دارو استفاده نگردد.اگربعلت تحریک پذیری شدید، بیمار امکان اندازه گیری فشار خون وجود ندارد مراقبتهای لازم برای احتمال کاهش یافتن فشارخون انجام ودر اولین فرصت پس از آرام شدن بیمار فشارخون وی اندازه گیری شودویا اصولا"در موارد مشکوک هیپوتانسیون یا سابقه افت فشارخون بدنبال تجویز کلرپرومازین از این دارو استفاده نگردد.

کنتراندیکانسیونهای مهارفیزیکی:

1-- شرایط شدیدا"وخیم جسمی و روانی(مگر با مراقبت کافی مستقیم)

2-بیماران دلیریومی یا مبتلا به دمانس که کاهش محرک های محیطی موجب وخامت حالشان میشود(مگربا مراقبت کافی ومستقیم)

3-بیمارانی که در انجام خودکشی شدیدا"مصرند.

4- بیمارانی که وابستگی شدید به دارو ومواد دارند دچار مسمومیت شدید شده یا به کنترل دقیق دوز اثر داروئی نیاز دارند(مگربا مراقبت کافی و مستقیم)

5- برای تنبیه بیماران یا راحتی وآسودگی کارکنان.

تهیه و تنظیم:حلیمه شیخلو کارشناس ارشد روان پرستاری مرکز آموزشی درمانی روانپزشکی اورمیه