حس خود- دلسوزی بخش جدایی ناپذیر از سلامت روانی و جسمی است.
تقویت این حس باعث می شود که ما بتوانیم با سختی ها مقابله کنیم و تغییرات مفیدی در زندگی ایجاد کنیم .
حس خود - دلسوزی باعث افزایش تعامل بدن و مغز می شود که این امر می تواند به عنوان تسکین دهنده روح به روان آدمی کمک کند .
با حمایت از خودمان یک پایگاه امن روانی ایجاد کنیم ؛ که در مقابله کردن با چالش هایی که در زندگی وجود دارد به ما انسان ها کمک کند .
در نتیجه این حس خود - دلسوزی می تواند در ایجاد انگیزه و افزایش حس شجاعت برای ایجاد تغییرات رفتاری در انسان کمک بسزایی کند .
این حس انسان را به پیشروی به سوی پیروی از اهداف بزرگتر و حرکت کردن به سوی آنچه برای انسان مفید تر است سوق می دهد.
متاسفانه بسیاری از افرادی که مشکلات روحی دارند ؛ به سختی می توانند در روبروشدن با مسائل و مشکلات زندگی ، سازگاری پیدا کنند .
بررسی ها نشان داده است که افرادی که درزندگی شان و در روابط شان دچار مشکلات و آسیب های زیادی شده اند، اما حس خود -دلسوزی در آنها بالا ست در برخود با این مسائل براحتی کنار آمده اند ؛ به نسبت کسانی که میزان این حس در آنها کمتر بوده است.
افرادی که حس دلسوزی نسبت به خود در آنها پایین است در برخورد با مشکلات ممکن است یک صدای درونی را تجربه کنند که موجب شرم و یا احساس بی ارزشی شان می شود .
این صدا مانع از ایجاد یک حس و پایگاه امن درونی برای آرامش به فرد می شود (صدایی از درون شان که میگوید :"شرمت باد " "خجالت بکش"،" تو لیاقتت این رنج روانی است" به طور کلی خود انتقادگرند .
افراد مبتلا به بیماری های روانی احساس شرم و بی کفایتی می کنند وبیمار بودن خود را دلیل بی ارزش بودن خود می دانند ؛ همین احساس بی ارزشی است که باعث افسرده شدن شان میشود و خود را مستحق درد های روانی میدانند؛ مستحق تنبیه شدن و احساس گناه شان چوب کاری خودشان است در نتیجه تلاشی هم نمی کنند تا به این درد و رنج ها پایان دهند.
خوشبختانه حس خود - دلسوزی را می توان با آموزش یاد گرفت؛(نوعی مهارت آموختنی است .).
حال به بررسی نکاتی می پردازیم که یاد بگیریم چگونه اندکی با خود مهربان تر باشیم . و با تمرین تقویت اش کنیم
آموزش حس خود - دلسوزی به افراد، اجازه می دهد یک روش حمایتی را در درون خود تقویت کنند .
گوش دادن به مهربانی
تمرین های مدیتیشن ، گوش کردن به موسیقی آرام ،انسان را به آرامش روانی می رساند .
تمریناتی راکه با روحیه شما سازگاری دارد ؛ پیدا کنید و آن را به صورت یک عادت در بیاورید .
با استفاده از این روش می توانید احساسات شرم و بی ارزشی هنگام بروز مشکل را کنار بگذارید .
با خودتان به گونه ای رفتار کنید که با کسیکه او را دوست دارید رفتارمی کنید.(گویی خودتان هم یه دوست محترم استید)
یک متخصص در این رابطه چنین بیان می کند:
در برخورد با خود باید به گونه ای رفتار کنید که با عزیزترین فرد زندگی تان مواجه هستید (مثل فرزند خود ) ، (و یا دوست صمیمی خود)
با خودتان هم رو دربایستی داشته باشید .
به عبارت دیگر اگر شما حرف هایی را که به دیگران نمی توانید بگویید در درون خودتان می ریزید باید از درون با خود به گونه ای رفتار کنید که باعث ایجاد آرامش از درون شوید .
به یک روان شناس مراجعه کنید
اگر به سختی می توانید بامسائل و مشکلات تان کنار بیایید به یک روان شناس مراجعه کنید .
او (روان شناس)همچنین کمک می کند تا بر آنچه بر شما گذشته غلبه کنید، پذیرش عملکرد( خود را بپذیرید)یعنی بگویید من همینم که هستم البته فرد ایده آلی نیستم ولی چه میشه کرد؟البته که اگر بهتر می توانستم مل کنم بهتر بود ولی حالا که نمیشه و نشده.سعی خوام کرد روش هایی جدید را بیاموزم ولی تا آن موقع با خود خواهم ساخت عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت و ماندن در حال حاضر
بدانید هر بیماری ِ روانی ،(هر چند هم سخت باشد) قابل درمان است .
حرفه سلامت روانی به افراد برای مقابله موثر با بیماریها کمک می کند
یاری می رساند یادبگیریندباخود مهربان تر بودن شوند.
به یاد داشته باشید که بیماری روانی مانند هربیماری دیگری است
در گفتگوی درونی با خودتان مهربان تر و مثبت تر باشید
گفت و گوی درونی مهربانانه و مثبت به افراد برای پذیرش عملکرد فعلی و زندگی در زمان حال کمک می کند .
اگر شما از اختلال افسردگی ، اختلالات خوردن وبسیاری دیگر از اختلالات رنج می برید مراجعه به روان پزشک و روان شناس به شما کمک به سزایی می کند و احساسات منفی که شما در رابطه با بیماری روان دارید را از بین می برد و به ایجاد آرامش دوباره شما کمک بسزایی می کنند .
مقایسه کردن خود با دیگران
مقایسه کردن خود با دیگران می تواند باعث افزایش حس بی کفایتی شود .
باید به خاطر داشته باشید که درون خود را با ظاهر بیرونی فرد دیگری ،هیچ گاه مقایسه نکنید .
ممکن است حس خود - دلسوزی ، برای شما در حال حاضر حس طبیعی نباشد .
اما اینها راههایی هستند که شما می توانید تمرین کنید
و باعث افزایش وبهبود حس دلسوزی به خود شود .
آیا میدانید چگونه می شود نسبت به خود ، دلسوز و مهربان بود؟
قرار نیست خود را بگذاریم تو طبق و حلوا حلوا کنیم و سر ِ خود معطل باشیم ؛ولی انصافا درست نیست نسبت به خود بی رحم تر از دیگران ، باشیم "به مادرت جفا کنی به دیگران چها کنی؟"
اگر خودم که خودم را بهتر از هر کس می شناسم ازین دانش سوء استفاده کرده و با تبر به جان ریشه وجودی خود بیفتم؛ چه انتظار از دیگران میتوانم داشته که به من لطف و مهربانی کنند؟
اگر کسی بخواهد به عیوب ما اطلاع حاصل کند فقط و فقط با گرا دادن خود ِما می تواند .
اون وقت درسته ما بیاییم آب به آسیاب دشمن قسم خورده خودمان بریزیم؟
و آدرس عیوب خود را به او بدهیم؟
خدا ما را ببخشاید که نسبت به خود بی مهری داریم.خدا قدرت لا لا ی گفتن برای خودمان را به ما عطا کند.خدا قدرت نوازش کردن خود را به ما بدهد.