برای چندمین بار با تاکید بحث پرخاشگری را

تعریف پرخاشگری

پرخاشگری نوعی رفتار است از خشم و عصبانیت.

 پرخاشگری خصمانه، رفتاری است که با هدف صدمه و آزاررساندن به دیگری یا دیگران ابراز می شود، و منظور در آن صرفاً آزار رسانی است. پرخاشگری وسیله ای ، رفتاری است که فرد با استفاده از آن خواهان رسیدن به هدفی دیگر است و ابداً قصد حمله به دیگران یا اذیت کردن آنها را ندارد. علل خشونت و پرخاشگری در کودکان   -الگوپذیری کودکان از والدین : یعنی کودکانی که الگوهای رفتاری پرخاشگرانه داشته اند، همانند الگوهای خود رفتار می کنند.

-کودکان ناکام پرخاشگر می شوند. اضطراب و پرخاشگری : پرخاشگری، نشانه ای از تضادهای درونی:

 پرخاشگری و کج خلقی در کودکان چنانچه با علامت هایی همراه باشد، می تواند نشانه ای از افسردگی باشد. خشونت و مدرسه:

 تمسخر کودک توسط دانش آموزان دیگر

 وقتی کودکی توسط دانش آموزان دیگر کتک بخورد و قادر به دفاع از خود نباشد. درمان : برای درمان پرخاشگری در کودکان اولین گام این است که نوع پرخاشگری آنها و علت آن را شناسایی کنیم.
-اگر پرخاشگری در اثر ناکامی به وجود آمده باشد، بایستی کودک ناکام را در رسیدن به نیاز های جسمانی و روانی اش کمک کنیم.  چنانچه نوع پرخاشگری کودک خصمانه است، بایستی کودک را از آزار و اذیت شدن دور کنیم تا مجبور نباشد برای تلافی و انتقام، افراد دیگر را اذیت کند، و اگر پرخاشگری از نوع وسیله ای است، بایستی راه های دیگری را جهت مطرح کردن کودک برگزینیم تا او ناچار نباشد از روش خشونت برای جلب توجه استفاده کند.

 در مواردی که علت پرخاشگری اضطراب است، باید از نگرانی درونی و اضطراب کودک مطلع شویم . به کودکان مضطرب باید فرصت صحبت کردن بدهیم تا نگرانی خود را ابراز کنند و تا حد امکان بایستی سعی کنیم در جهت رفع نگرانی ای که آن ها را آزرده است، قدم برداریم. ورزش کردن برای این کودکان بسیار مؤثر است و باعث تخلیه هیجانی می شود . نقاشی کردن بهترین وسیله برای تخلیه خشم است. روش هایی برای درمان : -مدل پرخاشگری را به حداقل برسانید(مدل پرخشگرانه به کودک خود ارائه ندهید)
می توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:
 الف) نگذارید کودک فیلم های خشونت آمیز تلویزیونی را ببیند .ب) فیلم ها، تصاویر و روزنامه و کتاب های کودک را به دقت انتخاب کنید. ج) الگوهایی را در اختیار کودک بگذارید که پرخاشگرانه نباشند. د) همراه کودک برنامه های تلویزیونی را ببینید و صحنه پرخاشگرانه آن را تفسیر و توجیه کنید. آگاهی کودک را نسبت به رنجی که بر اثر پرخاشگری او در افراد یا حیوانات به وجود می آید، افزایش دهید.
-رفتارهایی را که مغایر با رفتار پرخاشگرانه است، تقویت کنید.
-به جای توجه دادن به کودک پرخاشگر، به کودکی که به وی پرخاش شده توجه کنید.
- نحوه ارتباط کودک را با افرادی که با او زندگی می کنند ، مورد بررسی قرار دهید. اگر قرار است کودک به دلیل رفتار خشونت آمیزش تنبیه شود، بهتراست به طریقی باشد که منجر به حمله انتقامی و تلافی جویانه از طرف کودک نشود.
-فرصت تخلیه هیجانات را برای کودک خود فراهم کنید.
-فعالیتهای ساعتی او را در صورت امکان با شرکت کودکی دیگر طراحی کنید.
-از تنبیهات بدنی پرهیز کنید. علت رفتار پرخاشگرانه وی را بیابید.
-ثبت وقایع روزانه، بازی درمانی، بازی های جالب، جمله سازی و گوش دادن فعال ممکن است به عنوان کمکی در جهت درک کودکان خشن به کار گرفته شود.
- به کودک بفهمانید که با هر رفتار خشونت آمیز، خود را از شما بیشتر دور می کند.
-ایجاد سرگرمی و اشتغال: باید کودک را به کاری که مورد علاقه اش است سرگرم نمود. تا فرصت فکرکردن برای دعوا و تهاجم را نداشته باشد.